Σίγουρα το πιο γνωστό και πλήρες πείραμα που έγινε για να ελεγχθεί η διατροφική αξία του ψωμιού ήταν σε ατροφικά παιδιά ηλικίας 5 έως 15 χρονών στην μεταπολεμική Γερμανία.
Το πείραμα σχεδιάστηκε ειδικά για να ερευνήσει την επίδραση του αλεύρου από διάφορους βαθμούς απόδοσης στην άλεση, βιταμινών και στοιχείων σιδήρου στην ανάπτυξη των παιδιών. Τα ψωμιά που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα ήταν ολικής άλεσης, 85 % απόδοσης αλεύρου, 70 % απόδοσης αλεύρου, 70 % απόδοσης αλεύρου εμπλουτισμένο με θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, νιασίνη και σίδηρο σε ποσότητες ίδιες με τις θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται στο ολικής άλεσης και 70 % απόδοσης αλεύρου εμπλουτισμένο με τα ίδια θρεπτικά συστατικά όπως στο αλεύρι με 85 % απόδοση άλεσης. Στα παιδιά δόθηκαν οι μερίδες φαγητού που τους αναλογούσαν χωρίς ψωμί. Έπειτα χωρίστηκαν σε πέντε διαφορετικές ομάδες και σε κάθε μια δόθηκαν άφθονες ποσότητες ψωμιού φτιαγμένα από καθένα από τα πέντε αυτά άλευρα.
Τα παιδιά ήταν τόσο πεινασμένα που κατανάλωσαν αρκετές ποσότητες ψωμιών σε σημείο που έφτανε τα τρία τέταρτα της συνολικής ενεργειακής αξίας της διατροφής τους, με το υπόλοιπο να προέρχεται από πατάτες, λαχανικά, σούπες και σχεδόν 80 ml γάλα κάθε μέρα. Τα παιδιά από όλες τις ομάδες άρχισαν να αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα σε ύψος και σε βάρος από άλλα καλά αναθρεμμένα παιδιά της ηλικίας τους.
Έγινε φανερό πως η θρεπτική αξία όλων των πειραματικών διατροφών ήταν επαρκής και καμία δεν ήταν ελλειμματική στα θρεπτικά τεστ που έγιναν. Το πείραμα έδειξε πόσο καλά τρόφιμα το ψωμί και τα λαχανικά είναι για τα αναπτυσσόμενα παιδιά, ακόμα και όταν η υπόλοιπη διατροφή περιέχει λίγο γάλα ή άλλη ζωική πρωτεΐνη. Ίσως το πιο σημαντικό εύρημα έχει να κάνει με την υψηλή θρεπτική αξία του σταριού σε όποια μορφή καταναλώνεται από τον άνθρωπο.
